در این مدت وبلاگ نویسی دوستان خیلی خوبی پیدا کردم ،رفقایی که جایگزینی ندارند اما بعضا رفتارهایی رو دیدم قطعا از کسانی که در گروه دوستان من نیستند،که اخلاقی نبوده و آزار دهنده بوده، خیلی مطمئن نبودم که اشاره کردن به این رفتارها کار درستی هست یا خیر برای همین در این مدت سکوت کردم. از طرفی نگران این بودم که برای دوستانم سوءبرداشت رخ بده در حالی که آنها از این رفتارها خیلی دور هستند.الان هم به این امید می گم که شاید بعضی ها به خودشون بیان و متوجه باشن که ما سکوت می کنیم به خاطر این نیست که متوجه رفتارهای اشتباهشون نیستیم.
یکی از مواردی که دیدم و برام خیلی عجیب بود،این بود که رابطه دوستانه بین خانم و آقایی از بین رفت و بلافاصله یک نفر با اون آقا وارد رابطه عاطفی شد. مهم نیست روابط چقدر رسمیت داشته باشند،وقتی یک ارتباطی که دو نفر به لحاظ احساسی درش درگیر هستند،به هر دلیلی از بین می ره ،اخلاقی ترین و عقلانی ترین کار اینه که شما بلافاصله جای طرف رو پر نکنید. به جدایی روابط حداقل شش ماه بایستی فرصت داد.
دومین موردی که دیدم در مورد خانمی بود که در یک ملاقات با دوستانش حاضر شده بود و بعد در وبلاگش ماجرا رو طوری تعریف کرد که دو نفری که در آن ملاقات حضور داشتند در مظان اتهام و سوتفاهم بقیه قرار بگیرند! شکل روایت عامدانه و با شیطنت انتخاب شده بود.شاید با خودش تصور کرد چه کار خوبی انجام دادم که این ها رو به بقیه معرفی کردم.اما اولین اتفاقی که در ذهن من رخ داد این بود که احترامم رو نسبت به نویسنده اون متن از دست دادم و ازش فاصله گرفتم،چون کسی که با دیگران اینقدر بی رحمانه رفتار می کنه،قابل اعتماد نیست.
سومین مورد در مورد شخصی بود که به مرزهای اخلاقی و اعتقادی بقیه به هیچ وجه احترام نمی گذاشت و فکر می کرد اجازه هر نوع شوخی و رفتار دور از احترامی رو می تونه با همه داشته باشه.
خب همینطور که مشاهده می کنید موارد خیلی اندک بود اما به نظرم برای جامعه ی اهل مطالعه وبلاگستان وجود و بروز این رفتارها هر چند کم،می تونه باعث تاسف باشه.چون از افرادی که اهل فکر و تعامل هستند انتظار بیشتری می ره که رفتارهای معمول رو نداشته باشند.
درباره این سایت