در انتخابات اخیر تعداد کاندیداهای اصلاح طلبان که تایید صلاحیت شدند بیش از سال 94 بود، اما اصلاح طلبان چون میدانستند که پایگاه مردمی قوی ندارند، این طور تظاهر کردند که شرایط مطلوبشان نیست به جهت عدم تایید صلاحیت کاندیداهای مورد نظرشان.
شیوه تزویر اصلاح طلبان بر مظلوم نمایی ست. مسئله ای که جوابی برای آن ندارند را از اساس انکار می کنند.
اصلاح طلبان که پایگاه رای شان را کامل از دست داده اند، اما اصول گراها همچنان در بدنه مذهبی طرفدارانی دارند، طرفدارانی که به واسطه تصور ارادت اصول گرایان به "مذهب" و "انقلاب"، پیوندشان به این راحتی گسستنی نیست. آنها در نهایت جبهه خودشان را به این واسطه تنها نمی گذارند. این مسئله باعث پر شدن سبد رای اصولگرایان در قیاس با اصلاح طلبان شد. در میان اصلاح طلبان افرادی بودند که معتقد بودند به جای تحریم انتخابات همچنان باید در میدان اعلام حضور کنند و راه بازیابی وجاهت چهره ی شان این است که حتی همان اندک اعتبار به واسطه هوادارانشان را در مقابل اصول گرایان به رخ بکشند اما به نظر میرسد ایده تحریم انتخابات فائق می آید که این نشان از یاس جریان اصلاحات از داشتن پایگاهی قابل اعتنا در میان مردم است. چرا که با توجه به ناکارآمدی کاندیداهای مورد حمایتشان در انتخابات مجلس و ریاست جمهوری، اعتماد عمومی را از دست داده اند. در نتیجه می توان گفت پیروز انتخابات میان اصول گرایان و اصلاح طلبان، اصول گرایان بودند. اما شکست خورده این انتخابات مشروعیت بود. پایین ترین سطح مشارکت ی در قیاس با ادوار گذشته این نکته را تایید می کند. بر خلاف آنچه که مسئولین اذعان می کنند علت عدم حضور مردم ارتباطی به ترس آنها از بیماری یا ناکارآمدی جریان ی خاصی ندارد. به دو اتفاق ملی پیش از این، یعنی راهپیمایی بیست و دو بهمن و مراسم تشییع سردار توجه کنید. پیام مردم کاملا واضح است، آنها در عین التزام به آرمانهای انقلاب 57،مشروعیتی برای سازوکار کنونی قائل نیستند و از همراهی با جریان حاکم عملا سرباز زده اند. پیام مردم در عدم مشارکت را می توان اینگونه تعبیر کرد آنها از مصادره انقلاب و قدرت توسط جریان حاکم به ستوه آمده اند و با این کنش جمعی و گزیده انتخاب کردن که در چه رویدادی حضورشان را اعلام کنند یا دریغ کنند، مرزهایشان را در سکوت اما با صدای بلندی اعلام کرده اند. آنها از قهرمانهای ملی شان با وجود نگرانی که از انبوه جمعیت و احتمال خفگی بود، به شگفتی تقدیر کردند، این تقدیر ملی سعی در مصادره اش شد. مردم سکوت کردند. آنها همچنان سالگرد شهدا و عزیزانشان را در سالگرد انقلاب 57 زنده نگه داشتند، باز هم حضورشان مصادره شد و سکوت کردند. اما زمانی که مشخصا انگشت جوهری آنها مهر تایید بر جریان حاکم میزد، این تاییدیه را دریغ کردند. پیام واضح است اگر چشم بینا و گوش شنوایی باشد.
درباره این سایت